Kurt Хлопец з лясной
вёскi
Bielarus'
- my Mirkwood!
|
Вчера десятки
тысяч людей простились с Василем Быковым. Траурное шествие
прошло по всему центру Минска.
"Государство уходит", -
сказал чиновник, возглавлявший "делегацию от государства",
когда родные Быкова отказались нарушить его завещание и
заменить покрывавший гроб национальный бело-красно-белый флаг
на просоветский. "Делегация" ушла.
С писателем
остались Бог и народ.
Зелимхан Яндарбиев
написал это стихотворение 23 июня.
Сумленьне. На
сьмерць Васіля Быкава Перевод на белорусский - Рыгор
Барадулін
Не наступаў я на горла песьні сваёй, Тым
болей — чужой, Бо ведаў, што немагчыма Гэткае
зьдзейсьніць сіле любой Ні горлам луджоным, Ні
вызьверанымі вачыма, Ні фараонам розных масьцей, Ні ў
старажытным Эгіпце, Ні ў Рыме першым, другім, Ні ў
трэцім. Ні ў прастольным Крамлі, Што шырыцца любіць
хутчэй, Ні ў хмарачосістым Вашынгтоне, Што езьдзіць у
залатой карэце. Ні цяпер, Ні ў наступным, Ані ў
мінулым, I калі нават сьвет увесь закрычыць,
Захлынуўшыся ўласным гулам, Я ніколі ня верыў, Што
музы могуць маўчаць, Калі Прамаўляюць тамагаўкі
Альбо гарматы. I калі нават атамны сьмерч
Спрабаваў стрэсьці мозг зямлі, Сумленьне й толькі
сумленьне Ратавала Сусьвет ад страты. Я ведаў, Што
велічы на зямлі Няма ніякой. Ёсьць Людзтва I вышэй
за Людзтва Няма нічога. Я зноў пераканаўся ў гэтым,
Калі Вечнасьць забрала з сабой Чалавека, Ў каго
сумленьне, Як дар нятленны Ад Бога.
|